2011-06-08

Japońskie świętowanie

Japońska tradycja obchodzenia różnego rodzaju świąt sięga kilkuset lat.
I choć samo japońskie społeczeństwo jest jednym z najbardziej nowoczesnych na świecie, to współczesne obyczaje nadal odwołują się do dawnej tradycji ludowej. Ich kultywowanie w niemalże niezmienionej formie przekazywane jest już od stuleci.

Mimo, że w Japonii funkcjonuje kalendarz słoneczny datę określonego święta wylicza się zgodnie z kalendarzem lunarnym (zniesionym w 1872 r.). Święta często są więc ruchome. Można więc i tu dostrzec jak wielkie i dominujące znaczenie ma tradycja.

Prawie wszystkim japońskim świętom towarzyszą festyny (matsuri). Ich charakter jest wybitnie sakralny (najczęściej shintōistyczny, rzadziej buddyjski lub taoistyczny). Przypominają znane nam odpusty, którym towarzyszą jarmarki, sprzedaż pamiątek, dewocjonaliów i różnych innych drobiazgów, włączając w to słodycze czy inne przysmaki, radosne picie sake i występy artystyczne.

Typowy festyn trwa 3 dni, podczas którego pierwszy dzień (yoi przygotowanie) poświęcony jest zaproszeniu określonego bóstwa, aby zechciało patronować całej uroczystości. Przygotowuje się dla niego specjalne miejsce, którym jest pomniejszony model chramu (omikoshi), uroczyście obnoszony po mieście przez młodszych uczestników festynu, ubranych w tradycyjne okrycia. Drugi dzień jest kulminacją uroczystości (hon-matsuri), w której najważniejsza jest wielogodzinna procesja. Podczas trzeciego - ostatniego dnia (miokuri) odbywa się uroczyste odprowadzenie bóstwa do jego niebiańskiej siedziby.
Spotyka się też festyny odbiegające od tego schematu, np. te największe, trwajace 5 dni lub też odwrotnie - jednodniowe, lokalne...

Najważniejsze coroczne święta japońskie
( oznaczone * to oficjalne święta państwowe - dni wolne od pracy (saijitsu) :

- 1 stycznia* - pierwszy dzień Nowego Roku (元旦 Gantan; お正月 Oshōgatsu)
Według tradycji, domy powinny być wysprzątane przed nadejściem Nowego Roku. Przygotowywane jest specjalne jedzenie (osechi ryori), aby wszyscy mogli razem spędzić ten czas. Potrawy składają się z smażonej ryby, kiełków soi oraz sunomono (plasterków warzyw i owoców morza, podawane w specjalnie do tego celu wykonanych pudełkach). W sylwestrową noc dzwony w buddyjskich  świątyniach biją 108 razy. Pierwszego stycznia od świtu ludzie udają się do świątyń, by pomodlić się o zdrowie i szczęśliwy rok. Ten "rytuał" zwany jest hatsu-mode i jest jednym z najważniejszych w ciągu roku. Spotykając znajomych życzą sobie Szczęśliwego Nowego Roku (新年にあけましておめでとうございます。Shin'nen-ni akemashite omedetō gozaimasu!). Dzieci w dzień Nowego Roku wypełniają czas tradycyjnymi zabawami, takimi jak: puszczanie latawców - koma, tradycyjna gra karciana - iroha karuta, graniu w babingtona drewnianymi rakietkami - hanetsuki, czy zabawie- fuku warai (polega ona na rysowaniu poszczególnych części twarzy przez uczestników z przepaskami na oczach uniemożliwiającymi podglądanie). Każde dziecko do 20 roku życia otrzymuje tez od rodziców, krewnych i znajomych, którzy odwiedzą ich dom tzw. - otoshidama - koperty z gotówką (czym starsze dziecko tym więcej pieniędzy otrzymuje). Zwyczajowo wszyscy obdarowują się kartkami noworocznymi - nenganjo. Szkoły są zamknięte przez okres 2 tygodni. W prawie wszystkich firmach pracownicy mają wolne od 30 Grudnia do 3 stycznia.

- Drugi poniedziałek stycznia* - Dzień Uczczenia Osiągnięcia Pełnoletności (成人の日 Seijin-no hi)
Dzień uzyskania pełnoletności przez wszystkie osoby, które w okresie ostatniego roku skończyły 20 lat. Święto to zostało wprowadzone w 1948 roku, jednak jest kontynuacją starych tradycji (20 lat jako wiek, w którym osiąga się pełnoletniość obowiązuje od 1876 r. W tym dniu mężczyźni zazwyczaj ubierają garnitur, czasami noszą tradycyjne kimona Montsuki Hakama. Kobiety zaś tradycyjne kimona Furisode, które są prawdziwymi dziełami sztuki, w odróżnieniu od kimon noszonych na inne okazje. Kimona kobiet niezamężnych wyróżniają się tym, iż mają dłuższe rękawy. To święto jest obchodzone w większości miejsc w Japonii.
Wcześniej święto to było obchodzone 15 stycznia, ale od 2000 roku zostało przesunięte na drugi poniedziałek stycznia, tak więc nie ma jednoznacznej daty. Tego dnia młodzi ludzie, którzy w danym roku kończą dwadzieścia lat są uznawani za dorosłych, otrzymują prawo głosowania, mogą palić oraz pić alkohol, ale muszą także zachowywać się jak dorośli.


Furisode

Montsuki Hakama
 
- 3 lutego - Wigilia wiosennej równonocy
(ale zgodna z kalendarzem lunarnym a nie solarnym), połączona jest z ceremonią rytualnego oczyszczenia domostwa, podczas której rzucając ziarnami fasoli wygłasza się magiczną formułkę: Niech szczęście zawita w dom, a zło odejdzie precz (鬼外!福は内! Oni-wa soto! Fuku-wa uchi!)

- 4 lutego - Pierwszy dzień wiosny (risshun)
wg. kalendarza lunarnego

- 11 lutego* Rocznica założenia Cesarstwa Japońskiego (建国記念の日 Kenkoku-kinen-no hi)
zdecydowanie bardziej mitologiczna niż historyczna. W 1872, Rząd Meiji uznał dzień 11 lutego 660 roku p.n.e., jako dzień wstąpienia na tron pierwszego Cesarza Jinmu. Jedno z czterech najważniejszych świąt japońskich. Tego dnia ludzie okazują swój patriotyzm wywieszając flagi i śpiewając pieśni patriotyczne.

-  3 marca - Dzień Dziewczynek (Momo-no Sekku) zwany też Świętem Lalek (Ohina-matsuri).
Festiwal Lalek - święto zwane także dawniej Świętem Kwitnących Brzoskwiń, z wagi na porę kiedy się odbywało (początek wiosny). Tego dnia wystawiane są lalki ubrane w stroje z epoki Heian (794 - 1185 r.), przedstawiające Cesarza i Cesarzową oraz ich dwór.


-  20 lub 21 marca* - Zrównanie wiosenne (春分の日 Shunbun-no hi)
wg. kalendarza solarnego (shunbun-no hi). Tak samo jak Jesienne Zrównanie Dnia z Nocą, jest jednym z największych Japońskich Świąt Narodowych. W okolicach tego dnia większość ludzi odwiedza groby swoich przodków. 
Ciepło i zimno trwają tylko do Higan (あつささむさもひがんまで Atsusa samusa-mo Higan-made) - powiedzenie japońskie.

-  8 kwietnia - urodziny Buddy (Kanbutsue)

- Połowa marca (południowa Japonia) / koniec kwietnia (północna Japonia) - Festiwal Kwiatów 
Tradycyjne oglądanie kwiatów japońskiej wiśni (Hanami). Znany także jako Festiwal Kwitnących Wiśni. Z tej okazji w całej Japonii organizuje się pikniki i przyjęcia, podczas których podziwia się kwitnące wiśnie ( Sakura).

-  29 kwietnia* - Dzień Zieleni (みどりの日 Midori-no hi
Nazwa ta używana jest od 1989, dawniej był to dzień urodzin Cesarza Showa. Po jego śmierci postanowiono podtrzymać to święto, lecz w zmienionej formie. Cesarz kochał florę. Pisał nawet książki o roślinach i morskich zwierzętach, postanowiono więc dzień ten nazwać Dniem Zieleni. W dniu tym na terenie całej Japonii mają miejsce różnego rodzaju wydarzenia, których celem jest zbliżenie się ludzi do natury. Dzień ten jest też początkiem tzw. Złotego Tygodnia.

- 3 maja* - Dzień Konstytucji (憲法記念日 Kempo-kinenbi
Jest to święto nowej Japońskiej Konstytucji, ustanowionej po Drugiej Wojnie Światowej. Zastąpiła ona starą Konstytucję Meiji. Zmieniono status Cesarza oraz dodano sławny Artykuł Dziewiąty, mówiący, że Japonia nie będzie używała broni do rozstrzygania międzynarodowych konfliktów. ^^

-  5 maja* - Dzień Chłopców (Tango-no sekku) zwany też Dniem Dziecka (こどもの日 Kodomo-no hi)
Święto oparte na chińskiej tradycji wypędzania złych duchów. Później święto to stało się Świętem Chłopców, na cześć ich zdrowia. Po wojnie w 1948 roku stało się narodowym świętem chłopców i dziewcząt. Rodziny mające potomków męskich, przed swoimi domami wieszają wielkie papierowe sylwetki karpi koinobori. Karp został wybrany, gdyż zgodnie ze starą chińską legendą w nagrodę za przepłynięcie w górę rzeki został przemieniony w złotego smoka. Ryby te są więc symbolem siły i sukcesu. Wewnątrz domu często są ustawiane figurki sławnych wojowników i bohaterów. Tradycyjną potrawą w ten dzień są ciastka ryżowe owinięte w dębowy liść zwane kashiwamochi oraz ciastka ryżowe owinięte w liście bambusa - chimaki.


-  7 lipca - Astralne święto zakochanych
Gdy dwie gwiazdy Vega (Prząśniczka) i Altair (Pasterz) spotykają się raz w roku na niebieskim firmamencie (tanabata). Dawno temu Bóg Nieba miał córkę imieniem Orihime (czyli "tkaczka" - gwiazda Vega). Codziennie tkała ona dla ojca nową szatę na krośnie zwanym tanabata. Pewnego dnia Orihime poznała pięknego młodzieńca o imieniu Kengyu (co znaczy "pastuch" - gwiazda Altair), który opiekował się stadem krów. Młodzi od pierwszego wejrzenia zakochali się w sobie i całkowicie zapomnieli o swojej pracy. Bóg bardzo się pogniewał i za karę rozdzielił ich Ama-no kawa (Droga Mleczna). Jednak widząc wielką rozpacz córki zlitował się i pozwolił spotykać się im raz do roku, w nocy 7 lipca (od tego czasu liczba 7 jest liczbą szczęśliwą). Jeżeli jednak tego dnia pada to Ama-no kawa wzbiera i nie pozwala się kochankom spotkać. Podczas Tanabata, ludzie piszą na małych, różnokolorowych karteczkach romantyczne życzenia, zwane tanazaku i wieszają je na gałęziach bambusa.

- 20 lipca* - Dzień Morza (海の日 Umi-no hi
Zostało wprowadzone do kalendarza japońskiego jako święto narodowe w 1996 roku. Święto to upamiętnia powrót cesarza do portu w Yokohamie w 1876 roku z wyprawy do Północnej Japonii.

-  Od połowy lipca do połowy sierpnia (w zależności od miejsca i lokalnej tradycji) - Święto Zmarłych (Obon lub Shoronagashi)
Podczas którego odwiedza się groby bliskich.

- 15 sierpnia - Rocznica Zakończenia Wojny (Shuusenkinen bi); Pierwszy dzień jesieni (Risshu)
w/g kalendarza lunarnego.

- 15 września* - Dzień Szacunku dla Starszych (敬老の日 Keiro-no hi)
Obchodzone na cześć ludzi starszych. Jeśli ktoś kończy sześćdziesiąt lat to oznacza to dla niego nie tylko zaawansowany wiek, ale i także zakończenie cyklu zodiaku (12 znaków zodiaku zwierzęcych i 10 podstawowych). Dzisiaj, kiedy ludzie żyją dłużej, ważne są także 70-te urodziny. W wielu miastach przygotowywane są podarunki dla mieszkańców, którzy skończyli już 70 lat. W okolicach Tokyo żyje aktualnie około 2000 ludzi w wieku powyżej 100 lat. Ponad 80% z nich to kobiety. Najstarsza jest 113-letnia kobieta.

- ok. 13 września
zwyczaj oglądania pierwszej pełni jesiennej księżyca (Otsukimi) w/g kalendarza lunarnego

- 23 września* - Solarne zrównanie jesienne (秋分の日 Shunbun-no hi)
Występuje także wiosną, podczas zrównania dnia z nocą.

- Przedostatni tydzień września około równonocy jesiennej Higan
Podczas którego tradycyjnie odwiedza się groby bliskich.

- Drugi poniedziałek października* - Dzień Kultury Fizycznej (体育の日 Taiiku-no hi) zwany też Dniem Sportu
Święto dla uczczenia pierwszej olimpiady na ziemi azjatyckiej (14-go października otwarto Igrzyska Olimpijskie w Tokyo w 1964). Olimpiada ta bardzo pomogła japońskiemu przemysłowi w szybkim rozwijaniu się. Tego dnia w wielu miastach i miasteczkach organizuje się festyny, na których można zobaczyć takie konkurencje jak np. "bieg trzech nóg". Początkowo święto obchodzono 10 października, ale w 2000 roku przeniesiono obchody na drugi poniedziałek października.

- 3 listopada* - Dzień Kultury (文化の日 Bunka-no hi)
Dawniej obchodzony jako dzień urodzin Cesarza Meiji (pradziadka obecnego Cesarza). Przemianowany na Dzień Kultury po okresie jego panowania. Tego dnia rząd japoński przyznaje Bunka Kunsho (najwyższe odznaczenie dla zasłużonych dla japońskiej kultury). Tego dnia także szkoły wyższe i uniwersytety organizują akademie i pokazy swoich przedsięwzięć.

- 15 listopada - Shichi-go-san (dokładnie: siedem, pięć i trzy)
Święto 3-letnich dziewczynek, 5-letnich chłopców oraz 7-letnich dziewczynek. W Japonii wiek liczy się inaczej niż jesteśmy do tego przyzwyczajeni. Kiedy dziecko się rodzi, uznaje się, że ma jeden rok. Uważa się, że właśnie w tym wieku ciało najlepiej się rozwija. Tego dnia rodzice idą z dziećmi do świątyni by modlić się o ich zdrowie. Dzieci dostają też w torebkach z wizerunkami żółwia i żurawia cukierki zwane chitose-ame (tysiącletnie cukierki). Cukierki te są bardzo długie, szerokości ok. 1.5 cm i bardzo słodkie.

- 23 listopada* - Dzień Dziękczynienia za Pracę (勤労感謝の日 Kinro-kansha-no hi)
Dawniej święto shintoistyczne, Niinamesai, co można przetłumaczyć jako święto plonów. Świętem narodowym uznany został dopiero w erze Meiji (1868 - 1912). Obecnie dzień podziękowań dla pracowników za ich ciężką pracę przez cały rok.

- 22 grudnia - Przesilenie zimowe (Toji)

- 23 grudnia* - Urodziny Cesarza Akihito (天皇誕生日 Twnnou tanjou bi)

- Ostatni dzień starego roku (大晦日 Omisoka)
W niczym nie przypomina naszego Sylwestra.


Uffff koniec....
Miłego świętowania (^ε^)

2011-06-07

Droga Bóstw

Charakteru japońskiego świętowania nie da się ukazać nie przybliżając choćby z zarysie podstawowych założeń Shintō...

Shintō (神道), czyli droga bóstw zakłada, że Japonia jako jedyny kraj na świecie została stworzona przez niebiańskie bóstwa, dlatego też jedynymi wyznawcami tej religii jest wybrany przez bóstwa naród japoński. Wierzenia Shintō nie mają wspólnego kanonu, organizacji, założycieli, proroków, świętych ani nawet świętych ksiąg. Jest to politeistyczna wiara przypominająca raczej wiarę starożytnych Greków czy Rzymian lub nawet pogańskie tradycje naszych przodków niż większość znanych nam religii w krajach rozwiniętych.

Powstała na skutek przenikania się wierzeń ludów napływających przez wieki do Japonii, można w niej wyróżnić praktyki zarówno z czasów nawet prehistorycznych jak i wpływ modnych obecnie sekt, do wyznawania których przyznaje się ok. 200 mln Japończyków. Decydujący wpływ na obecny kształt Shintō miały taoizm, buddyzm, konfucjanizm, a od XVII w. także chrześcijaństwo za sprawą europejskich misjonarzy.

Do 1945 r. Shintō było religią państwową. Obecnie znaczącą rolę odgrywa konstytucyjna gwarancja rozdziału religii od państwa, nie znaczy to jednak, że statystyczny Japończyk podległ sekularyzacji. Wręcz odwrotnie.... Zachowują obyczaje polegające na uczestniczeniu w matsuri, obwieszczaniu bogom zawarcia małżeństwa czy narodzin dziecka.

Modlitwy Shintōistyczne mają charakter osobisty. Ograniczają się najczęściej do wizyt w świątyniach w celu złożenia prośby o udany egzamin, małżeństwo, narodziny dziecka, podróż czy o powodzenie w interesach. Nie istnieje ustalony tekst modlitwy, każdy więc modli się po swojemu, możne również wypowiedzieć ją w myślach. Modlący się nie wchodzą najczęściej do sali nabożeństw. Modlitwa polega na przywołaniu duchów poprzez pociągnięcie grubego sznura od dzwonu, dwukrotnym klaśnięciu w dłonie, ukłonie i ponownym klaśnięciu w dłonie. Towarzyszy jej wrzucenie drobnego pieniążka do skarbonki umieszczonej przed budynkiem świątyni. Obok świątyń o znaczeniu ogólnonarodowym, istnieją świątynie poświęcone kultowi popularnego bóstwa jak Inari (bóstwo urodzaju ryżu) oraz świątynie poświęcone wyłącznie bóstwu lokalnemu. Poszczególne świątynie działają niezależnie od siebie, ale należą zazwyczaj do Stowarzyszenia Świątyń Shintōistycznych.

Na kapłanów nie zostają nałożone większe ograniczenia, zakazy czy nakazy. Religia zakłada, że należy używać życia z wszelkimi jego przyjemnościami ^^ jak jedzenie i picie. Jedynym istotnym wymogiem jest utrzymanie czystości.

Na ogół bóstwa shintoistyczne maja bliżej nie sprecyzowany wygląd, a jeżeli pojawiają się w malarstwie czy rzeźbie, to są to indywidualne wyobrażenia poszczególnych artystów. Chramy shintoistyczne w zasadzie unikają przedstawień plastycznych.

Najważniejszym bóstwem opiekuńczym Japonii jest bogini Niebios i Słońca Amaterasu (天照 Świecąca na niebie), narodzona z lewego oka boga Izanagi'ego i wyznaczona przez niego do panowania na Wysokiej Równinie Niebios. Jedno z Trojga Szlachetnych Dzieci. Siostra Tsukuyomi i Susanō. Amaterasu zesłała na ziemię swojego wnuka Ninigi, który dał początek (poprzez swego praprawnuka Jimmu) japońskiemu rodowi cesarskiemu. Bogini wyposażyła Jimmu  w insygnia władzy - klejnoty, spiżowe zwierciadło i miecz. Nie ma żadnych dowodów historycznych na istnienie tego cesarza, jednakże powszechnie utrzymuje się, iż ww. przedmioty przechowywane są w wewnętrznej części świątyni Ise, do której nie ma wstępu żaden zwykły śmiertelnik.




Tsukuyomi albo Tsukiyomi (月讀 Duch Przywołujący Księżyce) jest bogiem Księżyca zrodzonym z prawego oka Izanagi'ego. Jedno z Trojga Szlachetnych Dzieci. Brat Amaterasu i Susanō. Jest bohaterem tylko jednego opowiadania. Zgodnie z jego treścią Tsukuyomi został pewnego razu wysłany przez Amaterasu na ziemię, aby służyć bogini żywności Toyouke. Ta dowiedziawszy się o wizycie gościa z niebios postanowiła go szczodrze ugościć. Zwracając twarz w stronę lądu wyrzuciła ze swych ust ryż, następnie zwracając się w stronę morza wydała ryby, wreszcie patrząc w kierunku gór wypluła zwierzęta i ptactwo. Tsukuyomi wpadł we wściekłość i zabił ją widząc, że Toyouke chce go nakarmić rzeczami, które zwymiotowała. Gdy dowiedziała się o tym Amaterasu, rozwścieczona zabroniła bratu pokazywać się jej kiedykolwiek na oczy, dlatego też obydwa ciała niebieskie (słońce i księżyc) nie pojawiają się jednocześnie na niebie.

Susanō (須佐之男命, 建速須佐之男命 Mąż Zsyłający Opady Wywołane Jego Potężnym Kichaniem) dziki z wyglądu i charakteru bóg Wiatru i Burzy. Zrodzony z nosa Izanagi'ego. Jedno z Trojga Szlachetnych Dzieci. Brat Amaterasu i Tsukuyomi. Długi cykl mitów "Świętych Ksiąg" mówi o antagonizmach między nim a jego siostrą Amaterasu. Za obrażenie bogini skazany na banicję z Wysokiej Równiny Niebios. Zszedł na ziemię w Izumo. Zabijając ośmiogłowego potwora, ocalił życie pięknej Kushiina'dzie, z którą się następnie ożenił i spłodził syna Ōkuninushi'ego. Przekazał władzę nad rejonem Izumo synowi, a sam się usunął. Czczony bardzo często jako bóstwo Morza w licznych chramach na terenie całej Japonii.

Susanō walczący ze smokiem na obrazie Utagawy Kuniyoshiego (1797-1861)

Jednym z najważniejszych świętych miejsc jest świątynia w Ise. Raz w roku powracają tam ponoć wszystkie bóstwa (神 kami). To także miejsce kultu cesarza i jego rodziny.

こんにちは!

Chciałabym Wam choć troszeczkę przybliżyć Japonię. Opowiedzieć o Jej bogatej i niesamowitej kulturze, zwyczajach i wielu, naprawdę wielu innych rzeczy, które mnie osobiście wprawiają w zachwyt ^^ (w tym oczywiście o J-Rocku)...

Ale zanim o tym opowiem,... tzn. napiszę, to nie zaszkodziło wspomnieć o podstawowych informacjach na temat tego Wyspiarskiego Kraju... Choćby i odrobinkę...

Zacznę od początku...



Japonia (日本 Nihon)  jest państwem, które znajduje się na dość wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji. Długość tego łańcucha wynosi 3,3 tys. km.

Współcześnie składa się czterech głównych wysp (Hokkaidō (北海道), Honshū (本州), Kyūshū (九州) i Shikoku (四国), kilku sporej wielkości wysp okolicznych, niezliczonych wysepek, głównie rozciągniętych południkowo łańcuchów wysp Ryūkyū Shōtō (琉球諸島) i Ogasawara Shotō (小笠原諸島).

Jej całkowita powierzchnia lądowa wynosi około 378 tys. km², czyli mniej więcej odpowiada wielkości Niemiec. Od Polski jest więc większa (=^.^=)

Wg. badań z 2009 roku, w Japonii mieszka 127,56 mln ludzi. W Polsce w tym samym okresie mamy 38,15 mln. Jest różnica....

Niemal w 90% zdominowana jest przez obszary wyżynne, górskie i śródgórskie.



Klimat Japonii
Jest bardzo zróżnicowany.

Kraj Kwitnącej Wiśni leży w strefie klimatów umiarkowanych ciepłych (Hokkaidō, północne Honshū), podzwrotnikowych (środkowe i południowe Honshū, Shikoku, Kyūshū) i zwrotnikowych (południowy skraj Kyūshū i Ryūkyū). Na całym terytorium Japonii występuje klimat monsunowy.


Można w nim wyodrębnić cztery pory roku:

- Nadejście wiosny (春 Haru) zwiastują kwitnące wiśnie i śliwy. Wówczas wszystkie prognozy pogody w tym okresie podają kiedy przewidywane jest kwitnienie tych drzew w różnych częściach kraju. Japończycy bardzo lubią przyglądać się kwitnącym wiśniom. Pod drzewami urządza się pikniki, aby uczcić nadejście wiosny. Ten zwyczaj nazywa się Hanami (花見), czyli "oglądaniem kwiatów".

- Lato (夏 Natsu) jest łagodne, a temperatura dochodzi wówczas do 20ºC. Na południowych wyspach ( m.in. na Okinawie) jest o wiele cieplejsze niż na północnych. Od początku czerwca do połowy lipca trwa pora deszczowa.

- Gdy nadchodzi jesień (秋 Aki), temperatura spada i powietrze staje się chłodne i rześkie. Jest to piękna pora roku: pogoda jest słoneczna, a drzewa mienią się żółcią i czerwienią.

- Zimy (冬 Fuyu) na północy i zachodzie są mroźne i śnieżne, a temperatura może spadać nawet do -40ºC. Zimne wichry znad Syberii i Mongolii często przynoszą ze sobą zamiecie śnieżne. Tam też organizowane są  różne śnieżne festiwale - najsłynniejszy z nich ma miejsce w Sapporo, na wyspie Hokkaidō. Ze śniegu i lodu powstają olbrzymie rzeźby, a turyści z całego świata przyjeżdżają je oglądać i brać udział w zabawie.




Śliczne, nieprawdaż?

Hokkaidō w okowach zimy


Ta budowla powstała cała z lodu... (=^.^=)


Mam nadzieję, że Was tak bardzo nie wynudziłam.